ဇရာ၀ဂၢ - ဓမၼပဒ

၁၁။ ဇရာ၀ဂၢ

၁၄၆။ ေကာ ႏု ဟာေသာ ကိမာနေႏၵာ၊ နိစၥံ ပဇၨလိေတ သတိ။
အႏၶကာေရန ၾသနဒၶါ၊ ပဒီပံ န ဂေ၀သထ။

၁၄၆။ လူအေပါင္း၌ အျမဲကိေလသာမီး ေတာက္ေလာင္ေနပါလွ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ျမဴး ရယ္႐ႊင္ဘိသနည္း၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ ႏွစ္လို၀မ္းသာျခင္း ျဖစ္ဘိသနည္း၊ အ၀ိဇၨာမိုက္ေမွာင္ႀကီးျဖင့္ ပိတ္ဆီး ေျမႇးယွက္အပ္ကုန္ သည္ျဖစ္ပါလ်က္ သင္တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ပညာဆီမီးကို မ႐ွာဘဲ ေနၾကကုန္သနည္း။

146. How is there laughter, how is there joy, while the fire of passion and desire is burning on all people? When you are in deep darkness of craving and ignorance, will you not ask for a lamp of wisdom?

၁၄၇။ ပႆ စိတၱကတံ ဗိမၺံ၊ အ႐ုကာယံ သမုႆိတံ။
အာတုရံ ဗဟုသကၤပၸံ၊ ယႆ နတၳိ ဓု၀ံ ႒ိတိ။

၁၄၇။ အဆန္းတၾကယ္ျပဳအပ္ေသာ အ႐ုပ္ႏွင့္တူေသာ အ႐ုိးစုသံုးရာတို႔ျဖင့္ ေထာက္ထားအပ္ေသာ နာက်င္တတ္ေသာ မ်ားစြာေသာသူတုိ႔သည္ ၾကံစည္အပ္ေသာ ကိုးေပါက္ဒြါရ အမာ၀႐ွိေသာကိုယ္ကို ၾကည့္႐ႈေလာ့၊ ယင္းကိုယ္၏ အျမဲအ႐ွည္ တည္ျခင္းသည္ မ႐ွိေခ်တကား။

147. Look at this body! A beautified image with jointed limbs, always suffering and covered with nine orifices; it is not stable, ever changing and never permanent.

၁၄၈။ ပရိဇိဏၰမိဒံ ႐ူပံ၊ ေရာဂနီဠ ပဘဂၤုရံ။
ဘိဇၨတိ ပူတိသေႏၵေဟာ၊ မရဏႏၲံ ဟိ ဇီ၀ိတံ။

၁၄၈။ ဤ႐ူပကာယသည္ ေဆြးေျမ့ အိုတတ္၏၊ အနာေရာဂါတို႔၏ တည္ေနရာလည္းျဖစ္၏၊ ယိုယြင္းပ်က္စီးတတ္၏၊ အသက္႐ွင္ေနရျခင္းသည္ ေသျခင္းလွ်င္ အဆံုး႐ွိရကား ထိုကိုယ္သည္ ပုပ္သည္ျဖစ္၍ ပ်က္စီးရလတၱံ႔။

148. This body is decayed, a nest of diseases and perishable. With destruction and dissolution, all living beings come to an end in death.

၁၄၉။ ယာနိမာနိ အပတၳာနိ၊ အလာဗူေန၀ သာရေဒ။
ကာေပါတကာနိ အ႒ီနိ၊ တာနိ ဒိသြာန ကာ ရတိ။

၁၄၉။ တန္ေဆာင္မုန္းအခါ၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ ဘူးသီးေျခာက္ကဲ့သို႔ စြန္႔ပစ္အပ္ေသာ ခိုအဆင္းကဲ့သို႔ ျဖဴမြဲေသာ အ႐ုိုးတို႔ကိုျမင္ရ၍ အဘယ္မွာ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္႐ွိႏုိင္အံ့နည္း။

149. Those grey bleaching human bones, like gourds discarded in autumn, what pleasure is there in looking at them?

၁၅၀။ အ႒ီနံ နဂရံ ကတံ၊ မံသေလာဟိတေလပနံ။
ဟတၳ ဇရာ စ မစၥဳ စ၊ မာေနာ မေကၡာ စ ၾသဟိေတာ။

၁၅၀။ အ႐ုိးတို႔ကိုစိုက္ထူ၍ အသားအေသြးတို႔ျဖင့္ လိမ္းက်ံလ်က္ အတၱေဘာတည္းဟူေသာျမိဳ႔ကို တဏွာလက္သမား သည္ ေဆာက္လုပ္အပ္၏၊ ယင္းျမိဳ႔၌ အိုျခင္း မာနေထာင္လႊားျခင္း သူ႔ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္ျခင္းသည္သာ တည္႐ွိေလ၏။

150. With bones the city is made, plastered with flesh and blood, where lie pride, ingratitude, old age and death.

၁၅၁။ ဇီရႏၲိ ေ၀ ရာဇရထာ သုစိတၱာ၊ အေထာ သရီရမၸိ ဇရံ ဥေပတိ။
သတဥၥ ဓေမၼာ န ဇရံ ဥေပတိ၊ သေႏၲာ ဟေ၀ သဗၻိ ပေ၀ဒယႏၲိ။

၁၅၁။ ရတနာတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ဆန္းၾကယ္ေသာ မင္းတို႔၏ ရထားတို႔သည္ ေဆြးေျမ့အိုမင္း ၾကကုန္ေသး၏၊ ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း ထို႔အတူပင္ ေဆြးေျမ့ အိုမင္းျခင္းသို႔ ေရာက္ရေသး၏၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားေတာ္ သည္ကား ေဆြးေျမ့ အိုမင္းျခင္းသို႔ မေရာက္ႏုိင္ဟု သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ႏွင့္ အခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးေျပာၾကားၾကကုန္၏။

151. Even well-decorated royal chariots of Kings eventually wear away. And so also the human body falls into decay. But the Dhamma of the virtuous people never grows old and decay as the righteous share it each other.

၁၅၂။ အပၸႆုတာယံ ပုရိေသာ၊ ဗလီဗေဒၵါ၀ ဇီရတိ။
မံသာနိ တႆ ၀ၯုႏၲိ၊ ပညာ တႆ န ၀ုၯုတိ။

၁၅၂။ အၾကားအျမင္နည္းေသာ ဤေယာက်္ားသည္ ႏြားလားကဲ့သို႔ အခ်ည္းအႏွီး ၾကီးထြားလာ၏၊ ထိုေယာက်္ားအား အသားတို႔သာ တိုးပြားကုန္၏၊ ပညာမူကား မတိုးပြြြါး။

152. A person who has learnt little becomes heavier day by day like an ox, his flesh increases and gains weight, but not his wisdom.

၁၅၃။ အေနကဇာတိသံသာရံ၊ သႏၶာ၀ိႆံ အနိဗိၺသံ။
ဂဟကာရံ ဂေ၀သေႏၲာ၊ ဒုကၡာ ဇာတိ ပုနပၸဳနံ။

၁၅၄။ ဂဟကာရက ဒိေ႒ာသိ၊ ပုန ေဂဟံ န ကာဟသိ။
သဗၺာ ေတ ဖာသုကာ ဘဂၢါ၊ ဂဟကူဋံ ၀ိသခၤတံ။
၀ိသခၤါရဂတံ စိတၱံ၊ တဏွာနံ ခယမဇၩဂါ။

၁၅၃။ အဖန္ဖန္ ပဋိသေႏၶေနရျခင္းသည္ ဆင္းရဲလွစြာေသာေၾကာင့္ ခႏၶာအိမ္ကို ေဆာက္လုပ္တတ္သူ တဏွာလက္သမားကို ႐ွာေသာငါသည္ ထိုတဏွာလက္သမားကို ျမင္ႏုိင္ေသာဉာဏ္ မရေသးသျဖင့္ ဘ၀မ်ားစြာ သံသရာပတ္လံုး က်င္လည္ခဲ့ရေလျပီ။

၁၅၄။ ခႏၶာအိမ္ကို ေဆာက္လုပ္တတ္ေသာ ဟယ္ တဏွာလက္သမား၊ ငါသည္သင့္ကို ပညာမ်က္စိျဖင့္ ယခုျမင္အပ္ျပီး၊ ခႏၶာအိမ္ကိုေနာင္တဖန္ သင္ေဆာက္လုပ္ရေတာ့မည္မဟုတ္၊ သင္၏ ကိေလသာတည္းဟူေသာ အျခင္ရနယ္ အားလံုးတို႔ကို ငါခ်ဳိးဖ်က္အပ္ၿပီ၊ အ၀ိဇၨာတည္းဟူေသာ အိမ္အထြတ္ကို ဖ်က္ဆီးအပ္ျပီ၊ ငါ၏စိတ္သည္ ျပဳျပင္ျခင္းကင္းရာ နိဗၺာန္သုိ႔ေရာက္ျပီ၊ တဏွာ ကုန္ရာကုန္ေၾကာင္း အရဟတၱဖိုလ္ကိုရျပီ။

153. I ran through Samsara, the cycles of many lives with deaths and rebirths, searching in vain the builder of my body due to the lack of wisdom.

154. Now I have seen the builder of the house, you will not rebuild the house again. The rafters of sins are broken; the ridge-pole of ignorance is destroyed. The fever of craving is past; for my mortal mind is gone free to the joy of the immortal Nibbana.

၁၅၅။ အစရိတြာ ျဗဟၼစရိယံ၊ အလဒၶါ ေယာဗၺေန ဓနံ။
ဇိဏၰေကာဥၥာ၀ စ်ာယႏၲိ၊ ခီဏမေစၧ၀ ပလႅေလ။

၁၅၆။ အစရိတြာ ျဗဟၼစရိယံ၊ အလဒၶါ ေယာဗၺေန ဓနံ။
ေသႏၲိ စာပါတိခီဏာ၀၊ ပုရာဏာနိ အႏုတၳဳနံ။

၁၅၅။ သူမိုက္တို႔သည္ အ႐ြယ္႐ွိခိုက္ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို မက်င့္လိုက္မိ၊ ဥစၥာကိုလည္း မရေသာေၾကာင့္ ငါးကုန္ခန္းေသာညြန္အိုင္၌ အေတာင္ကြၽတ္ေသာ ႀကိဳးၾကာအိုတို႔ကဲ့သို႔ (အရြယ္လြန္ေသာအခါ)ၾကံမႈိင္၍သာ ေနၾက ရကုန္၏။

၁၅၆။ သူမိုက္တို႔သည္ အ႐ြယ္႐ွိခိုက္ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို မက်င့္လိုက္မိ၊ ဥစၥာကိုလည္း မရလိုက္မိေသာေၾကာင့္ ေလးမွလြတ္ျပီးေနာက္ အ႐ွိန္ကုန္ေသာျမားတို႔ကဲ့သို႔ ေ႐ွးျဖစ္ေဟာင္း သုခတို႔ကို ညည္းတြားေအာက္ေမ့၍သာ ေနၾကရကုန္၏။

155. Those who have not practiced religious life and have not gained the treasures of life in their youth, are later like long-legged aged herons with loosing feathers standing sad by a lake where there is no fish.

156. Those who have not practiced religious life and have not gained the treasures of life in their youth, are later like worn-out arrows with loosing velocity discharged from a bow, ever moaning over the past (old days happiness).