ပ႑ိတ၀ဂၢ - ဓမၼပဒ

၆။ ပ႑ိတ၀ဂၢ 

၇၆။ နိဓိီနံ၀ ပ၀တၱာရံ၊ ယံ ပေႆ ၀ဇၨဒႆိနံ။
နိဂၢယွ၀ါဒႎ ေမဓာ၀ႎ၊ တာဒိသံ ပ႑ိတံ ဘေဇ။
တာဒိသံ ဘဇမာနႆ၊ ေသေယ်ာ ေဟာတိ န ပါပိေယာ။

၇၆။ အျပစ္ေဖာ္ျပ ႏွိမ္ခ်ဆံုးမေလ့႐ွိေသာ ထိုသို႔သေဘာ႐ွိေသာ ပညာ႐ွိကို ျမႇဳပ္ထားေသာေ႐ႊအိုးကို ေျပာၾကားလာသူကဲ့သို႔ ထင္မွတ္႐ႈၾကည့္၍ ဆည္းကပ္ရာ၏၊ ထိုသို႔ သေဘာ႐ွိေသာ ပညာ႐ွိကို ဆည္းကပ္ ေသာသူအားျမတ္၏၊ မယုတ္ညံ့ေပ။

76. Whoever sees one who detects faults as a revealer of hidden treasures should follow such a wise one who is blameworthy. Follow this person; good, not evil, happens to one who associates with such a person.

၇၇။ ၾသ၀ေဒယ်ာႏုသာေသယ်၊ အသဗၻာ စ နိ၀ါရေယ။
သတံ ဟိ ေသာ ပိေယာ ေဟာတိ၊ အသတံ ေဟာတိ အပၸိေယာ။

၇၇။ ဆံုးမရာ၏၊ ႀကိဳတင္ဆံုးမရာ၏၊ မေကာင္းေသာ အျပဳအမူတို႔မွလည္း တားျမစ္ရာ၏၊ ထိုသူကို သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္အပ္၏၊ မသူေတာ္တို႔ကား မခ်စ္မႏွစ္သက္ေပ။

77. Let one admonish and educate and lead away from what is wrong. He will be loved by those who are good and hated by those who are not.

၇၈။ န ဘေဇ ပါပေက မိေတၱ၊ န ဘေဇ ပုရိသာဓေမ။
ဘေဇထ မိေတၱ ကလ်ာေဏ၊ ဘေဇထ ပုရိသုတၱေမ။

၇၈။ ယုတ္မာေသာ မိတ္ေဆြတို႔ကို မဆည္းကပ္ရာ၊ ယုတ္မာေသာ ပုဂၢဳိလ္တို႔ကို မဆည္းကပ္ရာ၊ မိတ္ေဆြ ေကာင္းတို႔ကို ဆည္းကပ္ရာ၏၊ ပုဂၢဳိလ္ျမတ္တို႔ကို ဆည္းကပ္ရာ၏။

78. Let one not associate with low persons, bad friends. But let one associate with good companions, associate with noble men.

၇၉။ ဓမၼပီတိ သုခံ ေသတိ၊ ၀ိပၸသေႏၷန ေစတသာ။
အရိယပၸေ၀ဒိေတ ဓေမၼ၊ သဒါ ရမတိ ပ႑ိေတာ။

၇၉။ တရားတည္းဟူေသာ အၿမိဳက္ေရကို ေသာက္ရသူသည္ အထူးသန္႔႐ွင္း ၾကည္လင္ေသာစိတ္ျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာေနရ၏၊ ပညာ႐ွိသည္ အခါခပ္သိမ္း အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတို႔ ေဟာအပ္ေသာ (ေဗာဓိပကၡိယ)တရား၌ ေမြ႔ေလ်ာ္၏။

79. One who drinks of the waters of Dhamma rests in joy with serene mind. The wise find their delight in the Dhamma, in the truth as taught by noble ones (Ariyas).

၈၀။ ဥဒကံ ဟိ နယႏၲိ ေနတၱိကာ၊ ဥသုကာရာ နမယႏၲိ ေတဇနံ။
ဒါ႐ံု နမယႏၲိ တစၧကာ၊ အတၱာနံ ဒမယႏၲိ ပ႑ိတာ။

၈၀။ ေျမာင္းတူး ေရယူသမားတို႔သည္ (အလို႐ွိရာသို႔) ေရကိုေဆာင္ယူကုန္၏၊ ေလးသမားတို႔သည္ ျမားကို ေျဖာင့္ကုန္၏၊ သစ္ေ႐ြသမားတို႔သည္ (လိုတိုင္းရေအာင္)သစ္ကို ေ႐ြကုန္၏၊ ပညာ႐ွိတို႔သည္ မိမိကုိယ္ကို (ယဥ္ေက်းေအာင္) ဆံုးမကုန္၏။

80. Irrigators guide the water wherever they like, fletchers bend the arrow shaft, carpenters carve their timber, and the wise themselves tame their minds.

၈၁။ ေသေလာ ယထာ ဧကဃေနာ၊ ၀ါေတန န သမီရတိ။
ဧ၀ံ နိႏၵာပသံသာသု၊ န သမိဥၨႏၲိ ပ႑ိတာ။

၈၁။ တစ္ခဲနက္ျဖစ္ေသာ ေက်ာက္ေတာင္သည္ (အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ) လာေသာေလေၾကာင့္ မတုန္လႈပ္သကဲ့သို႔ ပညာ႐ွိတို႔သည္ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ကဲ့႐ဲ႔ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မတုန္လႈပ္ကုန္။

81. As a solid rock is not shaken by the wind, so are the wise not shaken in the face of blame and praise.

၈၂။ ယထာပိ ရဟေဒါ ဂမၻီေရာ၊ ၀ိပၸသေႏၷာ အနာ၀ိေလာ။
ဧ၀ံ ဓမၼာနိ သုတြာန၊ ၀ိပၸသီဒႏၲိ ပ႑ိတာ။

၈၂။ နက္လွစြာေသာ သမုဒၵရာသည္ ေနာက္က်ဳျခင္းမရွိ အထူးၾကည္လင္ဘိသကဲ့သို႔ ပညာ႐ွိတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားအပ္ေသာ တရားတုိ႔ကို ၾကားနာရ၍ အထူးၾကည္လင္ကုန္၏။

82. Even as Deep Ocean clear and clean, the wise become calm and clear after hearing the words of Dhamma.

၈၃။ သဗၺတၳ ေ၀ သပၸဳရိသာ စဇႏၲိ၊ န ကာမကာမာ လပယႏၲိ သေႏၲာ။
သုေခန ဖု႒ာ အထ ၀ါ ဒုေခန၊ န ဥစၥာ၀စံ ပ႑ိတာ ဒႆယႏၲိ။

၈၃။ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္ (ခႏၶာငါးပါးစေသာ) သေဘာတရား အားလံုးတုိ႔၌ (တက္မက္ေမာမႈကို) စင္စစ္ စြန္႔လြတ္ကုန္၏၊ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္ ကာမတုိ႔ကို အလို႐ွိကုန္သည္ ျဖစ္၍ မေျပာဆိုကုန္၊ ပညာ႐ွိတုိ႔သည္ ခ်မ္းသာဆင္းရဲႏွင့္ ေတြ႔ေစကာမူ ၀မ္းေျမာက္ျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္း သေဘာကို မေဖာ္ျပၾကကုန္။

83. The virtuous persons are unattached wherever they are; those at peace do not speak out of desire for pleasure. Whether they encounter comfort or pain, happiness or sorrow, the wise show neither elation nor depression.

၈၄။ န အတၱေဟတု န ပရႆ ေဟတု၊ န ပုတၱမိေစၧ န ဓနံ န ရ႒ံ။
န ဣေစၧယ် အဓေမၼန သမိဒၶိမတၱေနာ၊ သ သီလ၀ါ ပည၀ါ ဓမၼိေကာ သိယာ။

၈၄။ ပညာ႐ွိမည္သည္ မိမိအေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ သူတစ္ပါးအေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ (မေကာင္းမႈကိုမျပဳ)မေကာင္းမႈျဖင့္ သားသမီး ဥစၥာတိုင္းျပည္ကို အလိုမ႐ွိရာ၊ မတရားမႈျဖင့္ မိမိ၏ ျပည့္စံုမႈကို အလိုမ႐ွိရာ၊ ထိုသို႔သေဘာ႐ွိေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးသည္ သီလ႐ွိသူ ပညာ႐ွိသူ တရား႐ွိသူ ျဖစ္၏။

84. If, whether for his own sake or for the sake of others, a man wishes neither for sons nor for wealth nor for power, and if he does not wish for his own success by unfair means, then he is virtuous, wise and righteous.

၈၅။ အပၸကာ ေတ မႏုေႆသု၊ ေယ ဇနာ ပါရဂါမိေနာ။
အထာယံ ဣတရာ ပဇာ၊ တီရေမ၀ါႏုဓာ၀တိ။

၈၆။ ေယ စ ေခါ သမၼဒကၡာေတ၊ ဓေမၼ ဓမၼာႏု၀တၱိနာ။
ေတ ဇနာ ပါရေမႆႏၲိ၊ မစၥဳေဓယ်ံ သုဒုတၱရံ။

၈၅။ လူအေပါင္းတို႔တြင္ ထိုမွာဖက္စြန္း နိဗၺာန္ကြၽန္းသို႔ ကူးေျမာက္ေသာ လူတို႔သည္ နည္းပါးကုန္၏၊ နိဗၺာန္ ကူးေျမာက္သူမွတစ္ပါး ႂကြင္းလူမ်ားသည္ (သကၠာယဒိ႒ိတည္းဟူေသာ)ဤမွာဖက္ကမ္း၌သာလွ်င္ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေျပးသြားေန၏။

၈၆။ ေကာင္းစြာေဟာအပ္ေသာတရားတို႔ကို တရားအားေလ်ာ္စြာ က်င့္ၾကံကုန္ေသာသူတို႔သည္ ကူး ေျမာက္ႏုိင္ခဲေသာ ေသမင္းေနရာ သံသရာကို(ကူးေျမာက္၍) နိဗၺာန္တည္းဟူေသာကမ္းတစ္ဖက္သို႔ ေရာက္ကုန္ လတၱံ႔။

85. Only few are there among people who arrive at the other shore of Nibbana (Immortality); but the others end up here running up and down on this shore (samsara) with the false view of individuality.

86. When truth is correctly explained, those who practice according to Dhamma will go beyond the domain of death (samsara), which is so hard to cross over.

၈၇။ ကဏွံ ဓမၼံ ၀ိပၸဟာယ၊ သုကၠံ ဘာေ၀ထ ပ႑ိေတာ။
ၾသကာ အေနာကမာဂမၼ၊ ၀ိေ၀ေက ယတၳ ဒူရမံ။

၈၈။ တၾတာဘိရတိမိေစၧယ်၊ ဟိတြာ ကာေမ အကိဥၥေနာ။
ပရိေယာဒေပယ် အတၱာနံ၊ စိတၱေကႅေသဟိ ပ႑ိေတာ။

၈၉။ ေယသံ သေမၺာဓိယေဂၤသု၊ သမၼာ စိတၱံ သုဘာ၀ိတံ။
အာဒါနပဋိနိႆေဂၢ၊ အႏုပါဒါယ ေယ ရတာ။
ခီဏာသ၀ါ ဇုတိမေႏၲာ၊ ေတ ေလာေက ပရိနိဗၺဳတာ။

၈၇။ ပညာရွိသည္ မည္းညစ္ေသာ (အကုသိုလ္) တရားကို ပယ္စြန္႔၍ တဏွာတည္းဟူေသာ တည္ရာမွ (ထြက္ကာ) တဏွာကင္းရာနိဗၺာန္ကို အာ႐ုံျပဳလ်က္ ျဖဴစင္ေသာကုသိုလ္ကို ပြားမ်ားရာ၏။

၈၈။ ပညာ႐ွိသည္ ကာမတို႔ကိုစြန္႔၍ စိုးရိမ္ျခင္းမ႐ွိဘဲ ေမြ႔ေလ်ာ္ႏိုင္ခဲေသာ ၀ိေ၀ကသံုးပါး၌ အလြန္ေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္းကို အလို႐ွိရာ၏၊ စိတ္ညစ္ညဴးေၾကာင္း နီ၀ရဏတု႔ိမွ မိမိကိုယ္ကို ျဖဴစင္ေစရာ၏။

၈၉။ အၾကင္ပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ ေဗာဇၥၽင္တရားတို႔၌စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာပြားမ်ားအပ္၏၊ မစြဲလမ္းမူ၍ ဥပါဒါန္ကို စြန္႔လြတ္ရာ (နိဗၺာန္)၌ေမြ႔ေလ်ာ္ကုန္၏၊ ေလာက၌ အာသေ၀ါကုန္ျပီးေသာ တန္ခိုးၾကီးကုန္ေသာ ထိုပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ (နိဗၺာန္ဓာတ္ျဖင့္) ျငိမ္းကုန္၏။

87. A wise man would leave the way full of darkness (evil deeds) and follow the way of light (good deeds) clear from excessive cravings envisaging Nibbana with virtuous deeds,

88. The wise would wish for delight, having discarded sensual desires, and would want to purge him from the defilements of the mind.

89. Those whose mind is fully well cultivated in the seven factors of Enlightenment, without clinging to existence, who have no attachments and enjoy being free from grasping and who have stopped all compulsion, attain perfect Nibbana in this world.