ဒီကေန႔ အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ဘာ၀နာအက်င့္တစ္မ်ိဳးကို က်င့္ၾကရပါလိမ့္မယ္။ အခုက်င့္မယ့္ ဘာ၀နာက ၀ိပႆနာ ကမၼ႒ာန္တရားရဲ႕ အဆံုးသတ္အပိုင္းပါပဲ။ အခုျပဳရမယ့္ ဘာ၀နာက မိမိတုိ႔ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမူေတြကို သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔အား အမွ်အတမ္းေ၀ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိ၏ စိတ္ခ်မ္းသာမူ၊ စိတ္မွ်တမူတုိ႔ကို အမ်ားနဲ႔ေ၀ငွဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိသူမ်ားနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာမူ၊ မွ်တမူ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမူေတြကို ေ၀ငွႏုိင္တယ္ဆုိတာဟာ မိမိကိုယ္တုိင္ကလဲ မိမိစိတ္ထဲမွာ သူမ်ားေတြကို ကရုဏာ၀င္ဖုိ႔ ၾကင္နာေထာက္ထား ေမတၱာပြားတတ္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ေယာဂီတို႔ဟာ ၀ိပႆနာတရားက်င့္စဥ္မွာ အဆင့္ျမင့္လာတဲ့အခါ ဘာကို သိလာသလဲဆုိရင္၊ မိမိကုိယ္ထဲမွာ အညစ္အေၾကးေတြရွိေနရင္ ဒီက်င့္စဥ္မွာ တရားမတက္ႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့အသိ ျဖစ္လာပါတယ္။ အမွန္တရားတစ္ခုက ေယာဂီတုိ႔ဟာ မိမိတုိ႔စိတ္ထဲမွာ အညစ္အေၾကးတစ္ခု ပြားလာတယ္ဆုိရင္၊ ဥပမာ ေဒါသ အမ်က္ထြက္တာ၊ မုန္းတီးတာ၊ သေဘာဆုိးထားတာ၊ ရန္ညွိဳးဖြဲ႕တာအစရွိတဲ့ အကုသိုလ္ေစတသိတ္ေတြ ဖိစီးႏွိပ္စက္တဲ့အခါ ေယာဂီဟာ အင္မတန္ စိတ္ဆင္းရဲရပါတယ္။ ဒီဟာကေတာ့ ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ဘယ္ေတာ့မဆုိ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ အကုသိုလ္စိတ္ ပြားလုိက္တယ္ဆုိရင္ ကိုယ္ဟာ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ရတာပါပဲ။
အရင္တုန္းက ေယာဂီတုိ႔ဟာ မိမိကိုယ္တြင္းမွာ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ခဲ့လို႔ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို မသိရွိမခံစားခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ တကယ့္ကိုယ္ထဲ ဘယ္လုိ ျဖစ္ပ်က္ေနတယ္ဆုိတာကို အသိဉာဏ္လဲ မရွိခဲ့ပါဘူး။ သိလဲ မသိခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ ေယာဂီေတြဟာ မိမိရဲ႕စိတ္ကို ရူတတ္တဲ့့အက်င့္ျဖစ္လာျပီမုိ႔ မိမိစိတ္ထဲမွာ အကုသိုလ္စိတ္၀င္လာရင္ ေၾသာ္ၾကည့္စမ္း ငါ့စိတ္ထဲမွာ အကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္တဲ့အခါ ငါစိတ္မခ်မ္းသာျဖစ္ရပါလားဆုိတဲ့ အသိဉာဏ္ ၀င္လာပါတယ္။ တစ္ေန႔ျပီးတစ္ေန႔ ေယာဂီတုိ႔ ဆက္က်င့္သြားမယ္ဆုိရင္ ဒီအသိတရားဟာ ပိုပုိျပီး ထင္ရွားထင္ရွား လာပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္ထပ္ထင္ရွားလာတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္က ဘာလဲဆုိေတာ့ ဒီအညစ္အေၾကးေတြ အကုသိုလ္ေတြကို ငါပြားတဲ့အခါမွာ အကုသိုလ္စိတ္ေတြေၾကာင့္ ငါသာ စိတ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး ငါနဲ႔႔ပတ္သက္တဲ့ တျခားသူေတြကိုလဲ ငါ့ရဲ႕အကုသိုလ္စိတ္ေတြေၾကာင့္ သူတုိ႔လဲ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ရပါလားဆုိတဲ့ အသိဉာဏ္၀င္လာပါတယ္။
ငါဟာ ငါ့စိတ္ထဲမွာ အကုသိုလ္ေတြပြားတဲ့အခါမွာ ငါ့ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးလဲ ဒီအကုသိုလ္စိတ္ေတြနဲ႔ လႊမ္းမုိးသြားျပီး ပတ္၀န္းက်င္မွာ လာေရာက္ထိေတြ႕တဲ့လူေတြ အကုန္လံုးဟာလဲ အကုသိုလ္မေကာင္းက်ိဳးေတြ သူတို႔ပါ ခံစားရတယ္ဆုိတာ ေယာဂီသိရွိလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ေယာဂီတုိ႔က ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္လုိအသိတစ္ခု ၀င္လာျပီလဲဆုိရင္ ငါဟာတစ္သက္လံုး ငါ့ကိုယ္ငါလဲ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္လုိ႔ ငါ့အကုသိုလ္အက်ိဳး ငါျပန္ခံစားေနရတယ္။ ငါသာမက သူမ်ားေတြလဲ ငါ့ေၾကာင့္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ဆင္းရဲေနပါလားဆုိတဲ့ အသိ၀င္လာပါတယ္။ ေနာက္ဘယ္လုိ သိလာသလဲဆုိေတာ့ ငါ့ဘ၀ကို ငါဘယ္လုိ အေကာင္းဆံုးျုပဳျပင္ရမယ္ ဘယ္လိုအေကာင္းဆံုးေနထုိင္ရမယ္ဆုိတာကို ငါမသိခဲ့ပါလားလုိ႔ ေယာဂီတုိ႔ ျမင္ေတြ႕လာပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီလုိ အသိဉာဏ္၀င္ျပီဆုိရင္ ေယာဂီတုိ႔မွာ အကုသိုလ္ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း တျဖည္းျဖည္း နည္းပါးနည္းပါးလာတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒီလုိအသိဉာဏ္ကလဲ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္မွ်သာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိကုိယ္တုိင္ ကိုယ္ေတြ႕လက္ေတြ႕ ခံစားရျပီးသိရတဲ့ အသိမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္နဲ႔ ေယာဂီတုိ႔သိၾကပါတယ္။ ေၾသာ္ အကုသိုလ္ေတြ ပြားတာဟာ မေကာင္းပါဘူး။ ငါတင္မက သူမ်ားကိုလဲ ဒီအကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ စိတ္မခ်မ္းသာတာေတြ ျဖစ္ရပါတယ္။ သို႔ေသာ္လဲ တကယ္အမူကိစၥ တစ္ခုေပၚလာျပီဆုိတဲ့အခါ ဒီအကုသိုလ္ေတြ ဆက္လုပ္ကိုင္မိေနတာပါပဲ။ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္နဲ႔ သိရုံမွ်သာကိုး။ အဲဒီေတာ့ ၀ိပႆနာတရားကို ဆက္လက္က်င့္သံုးသြားတဲ့အခါ ေယာဂီဟာ သိစျပဳလာပါတယ္။ ဒီအကုသိုလ္အလုပ္ေတြဟာ မေကာင္းပါဘူးဆုိတာ သိရက္သားနဲ႔ ဘယ့္ႏွယ့္ေၾကာင့္ ဒီအကုသိုလ္အလုပ္ေတြကို ဆက္လက္လုပ္မိေနသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ မထိန္းသိမ္းႏုိင္သလဲဆုိတဲ့ ေမးခြန္းေပၚလာပါတယ္္။
ဘာအသိဉာဏ္ ၀င္လာသလဲဆုိရင္ ေၾသာ္ငါဟာ အင္မတန္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ ဘ၀နဲ႔ ေနခဲ့တာပဲ။ ဘာမဆုိ ငါ့အတြက္ ငါ့စိတ္ ငါ့ကိုယ္ပဲ ဦးတည္ေနတာပဲဆုိတဲ့ အသိဉာဏ္၀င္လာပါတယ္။ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္နဲ႔ အနတၱ အနတၱ ငါမဟုတ္ဆုိတဲ့ တရားကိုသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းဘ၀ကိုေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ငါ ငါ ငါ့ဟာဆုိတဲ့ ငါစြဲေတြ ရွိေနတုန္း၊ က်င့္သံုးေနတုန္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ၀ိပႆနာတရားကို ဆက္လက္က်င့္သံုး က်င့္သံုးလာတဲ့အခါ ေယာဂီက ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သိစျပဳလာပါတယ္။ ေၾသာ္ ငါဟာ အင္မတန္ပဲ အတၱစြဲၾကီးပါတယ္။ ငါ့ဘ၀ ငါ့ကိုယ္ငါပဲ အေရးေပးျပီး ေနပါလားဆုိတဲ့ အသိဉာဏ္၀င္လာပါတယ္။
၀ိပႆနာတရားကို ဆက္လက္ဆက္လက္ျပီး က်င့္သံုးလာတဲ့အခါ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေယာဂီတုိ႔ရဲ႕ အတၱစြဲေတြ ငါ ငါ့ဟာဆုိတဲ့ ငါစြဲေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း နည္းပါးနည္းပါးလာပါတယ္။ ေလ်ာ့ေလ်ာ့လာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးပိတ္က်ေတာ့ ငါစြဲေတြဟာ အေရေပ်ာ္ဆင္းသြားသလုိ ကုန္ခမ္းလာပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီလုိ အတၱစြဲေတြ ငါစြဲေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေလ်ာ့ေလ်ာ့လာတဲ့အခါ ေယာဂီဟာ မိမိရဲ႕ ဘ၀တစ္ခုလံုးအေပၚ ရူပံုၾကည့္ပံုု ယူဆပံုေတြလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေျပာင္းလဲလာပါလိမ့္မယ္။ အတၱစြဲ ငါစြဲက သိပ္ၾကီးမားေနတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေရးေပးမူက အင္မတန္မ်ားပါတယ္။
အတၱစြဲနည္းလာျပီဆုိေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ ျပန္ၾကည့္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ အေရးေပးမေနေတာ့ဘဲ သူမ်ားေတြကိုပါ သတိျပဳစျပဳလာပါတယ္။ သူမ်ားေတြလဲ ဒုကၡဆင္းရဲ ေရာက္ၾကပါလားဆုိျပီး သူမ်ားေတြ အေရးကို ပိုျပီးနားလည္လာကာ သူမ်ားေတြ အေရးပိုျပီး စဥ္းစားလာပါတယ္။
မရွိတဲ့သူေတြကေတာ့လဲ သူတို႔မရွိၾကတာေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၾကတာေၾကာင့္ ဒုကၡဆင္းရဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးခံစားၾကရတယ္ဆုိတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ရွိတဲ့သူေတြလဲ ရွိရဲ႕သားနဲ႔ပဲ သူတို႔လဲ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ အမ်ားၾကီးခံစားေနၾကရတာပါပဲ။ သူတုိ႔လဲ ခဏခဏ အကုသိုလ္စိတ္ေတြပြားျပီး အကုသိုလ္အလုပ္ေတြ လုပ္ျပီး စိတ္မခ်မ္းသာရတာေတြ ေသာကေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခံစားၾကရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လူေတြဟာ ေငြေၾကးခ်မ္းသာသူျဖစ္ေစ၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူျဖစ္ေစ၊ ပညာရွိသူ ပညာမဲ့သူေယာက္်ားျဖစ္ေစ၊ မိန္မျဖစ္ေစ လူသတၱ၀ါအားလံုးတုိ႔ဟာ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားေနၾကရတာပါပဲ။ ကမၻာတစ္ခုလံုးရွိ လူသားအားလံုးဟာလဲ ဆင္းရဲေတြ ပင္လယ္ေ၀ေနတာပါပဲ။ ဆင္းရဲဒုကၡေတြခ်ည္းပါပဲ။
ဒီေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ေၾသာ္ ေလာကလူသားေတြ ဒါေလာက္ ဒုကၡေတြ ေရာက္ၾကပါလား။ ငါ့အေနနဲ႔ ဒီလူသားေတြကို ဒုကၡဆင္းရဲက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဘယ္လုိအကူအညီ ေပးရ မလဲလုိ႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။
အဲဒီလို ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနရတဲ့သူေတြကို အင္မတန္ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဆင္းရဲအေပါင္းက လြတ္ကင္းေစႏုိင္တဲ့ တရားဓမၼကို သူတို႔သိေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆုိတဲ့ စဥ္းစားခန္းေပၚလာပါတယ္။ လူအေပါင္းေျမာက္ျမားစြာကို ဆင္းရဲဒုကၡေတြက လြတ္ကင္းေစႏုိင္တဲ့ တရားဓမၼရေစရန္ တရားရိပ္သာေတြ တရားစခန္းေတြ ေျမာက္ျမားစြာ ဖြင့္လွစ္ျပီး သတၱ၀ါေ၀ေနယ် တရားရေစလုိေသာ ေစတနာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ တရားစခန္းရွိျပီးသား ရိပ္သာေတြမွာလဲ ေနေရး၊ ထုိင္ေရး၊ စားေရး၊ ေသာက္ေရးကအစ အားလံုးအဆင္ေျပဖို႔ လုိပါတယ္။ ဒီေတာ့မွလဲ ေယာဂီေတြဟာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ တရားထုိင္ႏုိင္ၾကပါမယ္။ ဒီတုိင္းျပည္မွာလဲ လူအမ်ားစုမွာ ဆင္းရဲဒုကၡေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕ေနရပါတယ္။ တရားလမ္းစဥ္ အစစ္အမွန္ကို မေတြ႕ၾကေသးလုိ႔ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္နုိင္တဲ့ လမ္းစဥ္ကို မသိၾကေသးပဲျဖစ္ေနပါတယ္။
လူေတြကို ဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရာ တရားလမ္းစဥ္နဲ႔ ဘယ္နည္းဘယ္ပံုျပေပးရမလဲလုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။ တရားမွာရင့္က်က္လာၾကတဲ့ ေယာဂီေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဧဟိ ပႆိေကာ ဂုဏ္ေတာ္၏ ေစ့ေဆာ္တုိက္တြန္းမူေၾကာင့္ ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ားထံသို႔ တရားေတာ္ကို စတင္ျဖန္႔ျဖဴးလာၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္ၾကသူမ်ားက ေငြေၾကးဒါနေပးလွဴျခင္းျဖင့္ တရားေတာ္ျဖန္႔ျဖဴးရာတြင္ ကူညီၾကပါတယ္။ ေငြေၾကးလွဴဒါန္းမူအျပင္ ဓမၼလုပ္အားေပးျခင္းျဖင့္လဲ တရားေတာ္ကို အလုပ္အေကြ်းျပဳရာ ေရာက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားမူေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဓမၼလုပ္သားေတြဟာ တရားေတာ္အတြက္ ဓမၼလုပ္အားေပးရျခင္းကို လြန္စြာ ၀မ္းေျမာက္ ရႊင္လန္းျခင္း ျဖစ္ၾကရပါတယ္။
ဓမၼလုပ္သားမ်ားအေနနဲ႔ ေယာဂီမ်ား တရားမထုိင္မီ အကုသိုလ္သခၤါရမ်ားျဖင့္ မသာမယာရွိေနပံုႏွင့္ တရားကို ေကာင္းစြာက်င့္ျပီး တရားကထြက္လာတဲ့အခါ ထုိေယာဂီမ်ား ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္ျခင္း ျဖစ္ရပံုတုိ႔ကို ႏူိင္းယွဥ္ေလ့လာခြင့္ရၾကလုိ႔ မုဒိတာစိတ္ေတြ ပြားမ်ားၾကရပါတယ္။
၀ိပႆနာတရားမွာ တုိးတက္မူ ရွိမရွိဆုိတဲ့ အတုိင္းအထြာတစ္ခုက တရားရင့္က်က္လာတဲ့ ေယာဂီမွာ သူတစ္ပါးကို မစခ်င္စိတ္၊ တရားအရာမွာ ေအာင္ျမင္ေစလိုတဲ့ေစတနာ၊ အကူအညီေပးခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚလာရင္ တရားလမ္းစဥ္မွာ တုိးတက္ေနတယ္ဆုိတာ ျပသခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
တရားကိုက်င့္သံုးလာတဲ့ ေယာဂီဟာ ဘာကိုသတိျပဳမိလာသလဲဆုိေတာ့ အရင္ကဆုိရင္ ငါဟာငါ့ကိုယ္ငါလဲ ဆင္းရဲေစခဲ့ရုံမွ်မက ငါ့ဒုကၡေတြကိုလဲ သူမ်ားကို ေ၀ငွမိခဲ့တယ္၊ အခုေတာ့ တရားရလာျပီျဖစ္လုိ႔ ငါခံစားလာရတဲ့ေအးခ်မ္းမူ၊ သမမွ်တမူတုိ႔ကို သူမ်ားေတြနဲ႔ မွ်ေ၀ခံစားေစလုိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔ဟာ ကြ်ႏု္ပ္၏ စိတ္ခ်မ္းသာမူ ေအးခ်မ္းမူကို ရယူနုိင္ၾကပါေစဆုိတဲ့ စိတ္ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီလုိ တကယ့္စိတ္ျဖစ္ေတာ့မွ ဒီဟာမွ ေမတၱာဘာ၀နာအစစ္ ျဖစ္ပါတယ္။
သတၱ၀ါေတြထဲမွာ အဆင့္ျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ျဗဟၼာၾကီးဟာ အျမဲပဲ အကန္႔အသတ္မရွိတဲ့ အတုိင္းအတာမရွိတဲ့ အနႏၱေမတၱာ၊ အနႏၱကရုဏာ၊ အနႏၱမုဒိတာ၊ အနႏၱဥေပကၡာတုိ႔နဲ႔ ေနပါတယ္၊ ဒီေလးမ်ိဳးဟာ ျဗဟၼာၾကီးတုိ႔ရဲ႕ လကၡဏာပါပဲ။ ကြ်ႏုိပ္တုိ႔လူသားေတြမွာလဲ ဒီအရည္အခ်င္းေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအရည္အခ်င္းေတြ ဒီမ်ိဳးေစ့ကေလးေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအရည္အခ်င္းေတြ ဒီမ်ိဳးေစ့ကေလးေတြက တိမ္ျမဳပ္ေနတာေၾကာင့္ မထင္ရွားေသးပါဘူး။
ဒီမ်ိဳးေစ့ကေလးေတြ ဘာေၾကာင့္ မၾကီးထြားေသးသလဲဆုိရင္ လူေတြမွာ စုေဆာင္းသိုေလွာင္ထားတဲ့ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ၀ိပႆနာဟာ ေယာဂီေတြအတြက္ အေရးၾကီးဆံုး ပထမကမၼ႒ာန္းနည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းကို အေရးၾကီးဆံုး ကမၼ႒ာန္းနည္းအျဖစ္ လုပ္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေယာဂီေတြ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အတြင္းသႏၱာန္မွာ သိုေလွာင္ထားတဲ့ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြကို ၀ိပႆနာနဲ႔သာ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအညစ္အေၾကးေတြဟာ တရားကိုက်င့္တဲ့အခါမွာ အလႊာလုိက္ ပေပ်ာက္သြားျပီး အင္မတန္နက္နဲတဲ့ ေက်ာက္ေတာင္ ေက်ာက္ခဲလုိ မာေက်ာတဲ့ အညစ္အေၾကးမ်ားကို ျဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးပစ္ႏုိင္တဲ့ အဆင့္ကိုေရာက္လာပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမတၱာေရစင္ေတြ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ေမတၱာ ကရုဏာစိတ္ေကာင္းေတြ လႊမ္းမုိးေနပါလိမ့္မယ္။ ဒီအဆင့္ကို မေရာက္မီ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေယာဂီတုိ႔ဟာ ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းကို က်င့္ပြားေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အနည္းဆံုး မနက္ကို ၁-နာရီ၊ ညေနပိုင္းကို ၁-နာရီ၊ ဒီလုိမွႏ္မွန္က်င့္ပြားျပီး တရားျဖဳတ္ခ်ိန္မွာ ၅-မိနစ္၊ ၁၀-မိနစ္ေလာက္ ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားဖို႔လုိပါတယ္။
ေမတၱာဘာ၀နာကို ဘယ္လုိပြားၾကသလဲ။ ကမၼ႒ာန္းထုိင္ျပီးတဲ့အခါ ေမတၱာဘာ၀နာ မပြားခင္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ေမတၱာဘာ၀နာပြားဖို႔ ထုိက္မထုိက္ စစ္ေဆးၾကည့္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စူးစမ္းတဲ့အခါမွာ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုးကိုလဲ စူးစမ္းၾကည့္ပါ။ ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘယ္လုိစံုစမ္းၾကည့္မလဲ။ ဒီတရားစခန္းကိုလာျပီး တရားက်င့္တဲ့အခါမွာ စိတ္ကို အင္မတန္နက္ရူိင္းစြာ ခြဲစိတ္ၾကရပါတယ္။ ဒီလုိစိတ္ကို နက္နက္ၾကီး ခြဲစိတ္တဲ့အခါမွာ အျမစ္နက္တဲ့ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြ အစြဲေတြ စိတ္ရဲ႕ အေပၚယံအပိုင္းကို တက္လာၾကပါတယ္။
ဒီလုိအခါမွာ သာယာဖြယ္မဟုတ္တဲ့ အစုိင္အခဲေတြဟာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဒုကၡေ၀ဒနာအျဖစ္နဲ႔ ကိုယ္ခႏၶာအေပၚမွာာ လာျပီးေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ေပၚလာၾကပါတယ္။
ဒီလိုအိမ္ျပန္သြားတဲ့အခါ မနက္မွာတစ္နာရီ ညေနမွာတစ္နာရီ တရားထိုင္ၾကတဲ့အခါ အခုဒီတရားစခန္းမွာလုိ စိတ္ကိုနက္နက္နဲနဲၾကီး ခြဲစိတ္လုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုကလဲ အိမ္ျပန္ျပီး တစ္နာရီစီထုိင္တဲ့အခါ အဓိ႒ာန္နဲ႔ထုိင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္လုိ႔ ေယာဂီက တစ္နာရီကို အလြယ္တကူနဲ႔ ထုိင္ႏုိင္တယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ တစ္နာရီအဓိ႒ာန္နဲ႔ ထုိင္ႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ အဓိ႒ာန္နဲ႔ တစ္နာရီတိတိ မထုိင္ႏုိင္ေသးဘူးဆုိရင္လဲ ကိုယ္အေနထား အရိယာပုတ္ကို ေျပာင္းခ်င္ရင္ ေျပာင္းႏုိင္ပါတယ္။ ကိုယ္သက္သာသလိုထုိင္တဲ့အခါ တရားထုိင္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ မသာယာတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို မေတြ႕ႏုိင္ပါဘူး။ တကယ္လုိ႔ တရားထုိင္ျပီးတဲ့အခါမွာ ေယာဂီရဲ႕ ကိုယ္ထဲမွာ ဒုကၡေ၀ဒနာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး နာတယ္ က်င္တယ္ အစရွိသျဖင့္ တခုခုခံစားေနရလုိ႔ရွိရင္ ဒီအခ်ိန္မွာ ေမတၱာ ဘာ၀နာပြားဖို႔ မသင့္ေသးပါဘူး။ ဒီလုိအခါမွာ ကိုယ္ကိုလဲ ေလ်ာင္းခ်င္လဲ ခဏလဲေခ်ာင္းေနပါ။ ကိုယ္ကို သက္သာသလုိေနျပီးမွ ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားပါ။
ေယာဂီကိုယ္တုိင္ကမွ ေ၀ဒနာေတြကို ခံစားေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္မွာ သာယာေအးခ်မ္းမူ မရွိတဲ့အခါ သာယာေအးခ်မ္းမူကို သူမ်ားေတြကိုဘယ္လုိ ေ၀ငွေပးႏုိင္ပါ့မလဲ။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ္ကို ေနသာထုိင္သာရွိေအာင္ေနျပီးမွ ေမတၱာဘာ၀နာပြားၾကပါ။ ဒီလုိပဲ ကိုယ္ခႏၶာကို ၾကည့္ျပီးတဲ့အခါ စိတ္ကိုလဲ စစ္ေဆးၾကည့္ၾကပါ။
၀ိပႆနာတစ္နာရီထုိင္ျပီးတုိင္းမွာ စိတ္ကိုစစ္ေဆးၾကည့္တဲ့အခါမွာ ေဒါသေတြ မုန္းတီးမူေတြ မနာလုိမူေတြ၊ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ အရိပ္အေရာင္ေလးရွိရင္ ဒီအခ်ိန္မွာ ငါ ေမတၱာဘာ၀နာက်င့္ဖုိ႔ မသင့္ေတာ္ေသးဘူးလုိ႔ သိလုိက္ပါ။ အကုသိုလ္စိတ္ကေလးဟာ နည္းနည္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာရွိေနရင္ အကုသိုလ္စိတ္ ကေလးရွိေနသမွ် ေယာဂီရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ျငိမ္းခ်မ္းမူ။ ခ်မ္းသာမူကို မခံစားႏုိင္ပါဘူး။ အကုသိုလ္စိတ္နဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာမူ စိတ္ေအးျငိမ္းမူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အတူတူ ဒြန္တြဲမေနႏုိင္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အေရးၾကီးတာက ပထမဦးဆံုး အကုသိုလ္စိတ္ေတြ စိတ္ထဲမရွိေအာင္ ဖယ္ရွားပစ္လုိက္ပါ။ ဒီအကုသိုလ္စိတ္ေတြ မရွိဘူးဆုိရင္ ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားႏုိင္ပါတယ္။ ေမတၱာပြားပါ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို စူးစမ္းၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါစလံုး၌ အကုသိုလ္စိတ္မ်ား ကင္းစင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားရပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္လုိ ေမတၱာဘာ၀နာပြားၾကမလဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားတယ္ဆုိတဲ့အခါ စိတ္ရဲ႕ အေပၚယံအပိုင္းကေလးနဲ႔သာ ပြားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာမွမလုပ္တာထက္စာရင္ အေပၚယံစိတ္နဲ႔ ေမတၱာပို႔တာက ေတာ္ပါေသးတယ္လုိ႔ ယူဆႏုိင္ပါတယ္။
၀ိပႆနာေယာဂီတုိ႔အေနနဲ႔ ေမတၱာပြားတဲ့အခါ စိတ္ရဲ႕ အတြင္းအနက္ရူိင္းဆံုး အပိုင္းကေန ေမတၱာပြားယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ဘယ္လုိပြားႏုိင္ပါ့မလဲ။ ေယာဂီေတြ တရားစခန္းကို ၀င္ၾကတဲ့အခါ တခ်ိဳ႕လဲ ၇-ရက္ေန႔မွာ တခ်ိဳ႕ ၈-ရက္၊ ၉-ရက္ တခ်ိဳ႕က ၁၀-ရက္ေန႔မွာ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာကို တစ္ကုိယ္လံုးမွာ ေတြ႕ထိခံစားရတတ္ပါတယ္။ တစ္ကိုယ္လံုး ေရစီးသလို ခံစားခ်င္ ခံစားရပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ေယာဂီေတြမွာ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာေတြကို တစ္ကိုယ္လံုမွာ မခံစားရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္ တခ်ိဳ႕အစိတ္အပိုင္းေတြမွာ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာေတြ သုခေ၀ဒနာေတြကို ခံစားၾကရပါတယ္။
ေယာဂီေတြအေနနဲ႔ သိထားတဲ့အတုိင္းပဲ ဘယ္ေလာက္သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာခံစားလုိ႔ေကာင္းတဲ့ ေ၀ဒနာပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း အဲဒီေ၀ဒနာရဲက လကၡဏာက ျဖစ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ခ်ဳပ္ပါပဲ။ ျဖစ္လာျပီးေတာ့ ပ်က္သြားတာပဲ။ ျဖစ္လာျပီးေတာ့ ပ်က္သြားတာပဲဆိုတဲ့ အနိစၥလကၡဏာကို သိရွိနားလည္ျပီး လက္ခံဖို႔ရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားမယ္ဆုိတဲ့ အခါ ၀ိပႆနာဘာ၀နာနဲ႔ လံုး၀ကြာျခားပါတယ္။
ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားတဲ့အခါမွာ ေယာဂီတုိ႔ ခံစားရတဲ့ သိမ္ေမြ႕တဲ့ ေ၀ဒနာေလးေတြကို ေယာဂီတုိ႔ စိတ္အတြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေမတၱာစိတ္ေတြ ကရုဏာစိတ္ေတြ သူမ်ားေပၚမွာ စိတ္ေကာင္းေစတနာေတြနဲ႔ တစ္ခါတည္း သိမ္ေမြ႕လူိင္းကေလးေတြကို ျဖည့္ပစ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္ခံစားရတဲ့ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာကေလးေတြကို ေမတၱာေတြ အျပည့္ျဖည့္ျပီးတဲ့အခါ ေယာဂီတုိ႔က စိတ္ထဲမွာ ေၾသာ္ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔ေအးခ်မ္းၾကပါေစ၊ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔ ခ်မ္းသာၾကပါေစဆုိတဲ့ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေတြ ေမတၱာေတြနဲ႔ ဒီလူိင္းကေလးေတြ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာေလးေတြကို ျဖည့္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေယာဂီတုိ႔အေနနဲ႔ ၀ိပႆနာလဲ က်င့္သံုးျပီးျပီျဖစ္လုိ႔ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ တကယ့္ခ်မ္းသာမူ ေအးခ်မ္းမူကို ရႏုိင္မလဲဆုိတာ သိၾကပါျပီ။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ တကယ့္ခ်မ္းသာမူ တကယ့္ေအးျငိမ္းမူကို ခံစားးႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ စိတ္အတြင္းမွာ ကိေလသာအညစ္အၾကးေတြ စင္ၾကယ္မွ စိတ္၏ခ်မ္းသာမူ ေအးျငိမ္းမူကို ခံစားႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ဒီေယာဂီတုိ႔ခံစားေနရတဲ့ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာကေလးေတြကို ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာစတဲ့ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းေတြနဲ႔သာ ျဖည့္ေနရုံ မဟုတ္ပါဘူး။ လူအေပါင္းတုိ႔ဟာ ဒီစိတ္ခ်မ္းသာမူ ကိုယ္ခ်မ္းသာမူ ဘ၀ဆင္းရဲေတြက လြတ္ကင္းျပီး အညစ္အေၾကးေတြကုန္မွ ကိေလသာေတြက ကင္းစင္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီလူိင္းကေလးေတြထဲမွာ ဒီသိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာကေလးေတြထဲမွာ လူအေပါင္းတုိ႔ဟာလဲ တရားဓမၼရၾကပါေစ။ ကိေလသာေတြ အညစ္အေၾကးေတြက လြတ္ကင္းၾကပါေစဆုိတဲ့ ေစတနာေလးလဲ ထည့္ေပးဖုိ႔လုိပါတယ္။ အခုလုိက်င့္မယ္ဆုိရင္ ဒီလုိသိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာကေလးေတြထဲအထိ ေရာက္ေအာင္ စိတ္က စိုက္ေနတဲ့အခါ စိတ္ရဲ႕ အေပၚပုိင္းကေလးနဲ႔သာ အလုပ္လုပ္ေနတာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အင္မတန္ နက္ရူိင္းတဲ့အပိုင္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအတြက္ေၾကာင့္မုိ႔ စိတ္ရဲ႕ အင္မတန္ နက္ရူိင္းတဲ့အပိုင္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတာျဖစ္လုိ႔ ပို႔တဲ့ေမတၱာဟာ ပိုမုိျပီး ထုိေရာက္ပါတယ္။ အင္မတန္လဲ စူးရွပါတယ္။ အင္မတန္လဲ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ခံစားရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေယာဂီကိုယ္တုိင္က တရားကိုက်င့္ျပီး စိတ္ရဲ႕ အနက္ရူိင္းဆံုးအပိုင္းနဲ႔ ပို႔တဲ့ေမတၱာျဖစ္တဲ့အတြက္ အင္မတန္ထက္ျမက္တဲ ့ေမတၱာျဖစ္ျပီး အင္မတန္ပဲ ထိေရာက္ပါတယ္။ စူးရွပါတယ္။
၀ိပႆနာက်င့္စဥ္အခါတုန္းက ေယာဂီတုိ႔ကို မွာၾကားခဲ့တယ္။ ေယာဂီတုိ႔ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္အခါမွာ စိတ္ကိုသာ အသံုးျပဳပါ။ မ်က္စိနဲ႔ စိတ္ကူးနဲ႔ မၾကည့္ရပါဘူး။ ပါးစပ္နဲ႔လဲ ဘယ္လုိမွ မရြတ္ဆိုရပါဘူး။ စိတ္ကူးထဲက ထင္ျမင္ခ်က္နဲ႔လဲ အသံုးမခ်ရပါဘူးလို႔ ဒါေတြမလုပ္ဖုိ႔ တားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမတၱာဘာ၀နာကို က်င့္တဲ့အခါၾကေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေယာဂီတုိ႔ ေမတၱာဘာ၀နာက်င့္ေနစဥ္အခ်ိန္မွာ စိတ္က စိတ္ကူးနဲ႔လဲ ေမတၱာပို႔သူကို ၾကည့္လုိ႔ရပါတယ္။ အဲဒီကေနျပီး ျမင္လုိ႔ရပါတယ္။ ပါးစပ္နဲ႔လဲ ႏူတ္က ရြတ္လုိ႔ရွိရင္လဲ ရြတ္လုိ႔ရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္ေစ့နဲ႔စိတ္နဲ႔ ပါးစပ္နဲ႔အကုန္လံုး ေမတၱာပြားလုိ႔ရပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ေယာဂီတုိ႔က်င့္ရမွာက ေယာဂီတုိ႔ရဲ႕ အတြင္းအနက္ရူိင္းဆံုးအပိုင္းက ျဖစ္ေပၚလာတဲ ့ေမတၱာနဲ႔ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ၊ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ကင္းၾကပါေစဆုိတဲ ့ေမတၱာကိုပြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
* ၾကည့္ျမင္လုိ႔ရေသာ သတၱ၀ါ မျမင္ႏုိင္ေသာ သတၱ၀ါ၊
* အနီးအနားတြင္ရွိေသာ သတၱ၀ါ၊ အေ၀းအရပ္တြင္ရွိေသာ သတၱ၀ါ၊
* ၾကီးေသာသတၱ၀ါ၊ ငယ္္ေသာ သတၱ၀ါ၊
* လူသတၱ၀ါ၊ လူမဟုတ္ေသာ သတၱ၀ါ၊
* အလံုးစံုေသာ သတၱ၀ါေတြ ခ်မ္းသာျခင္းအစစ္အမွန္၊ ေအးခ်မ္းျခင္းအစစ္အမွန္ ရၾကပါေစ၊ အားလံုးေသာ သတၱ၀ါေတြ ကိေလသာအညစ္အေၾကးက လြတ္ကင္းၾကပါေစ။
ဒီလုိ ေန႔စဥ္မွန္မွန္ တစ္ေန႔တစ္နာရီစီ ၀ိပႆနာကို က်င့္ျပီး မိနစ္အနည္းငယ္ ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားတယ္ဆုိရင္ ေယာဂီတုိ႔ရဲ႕ ရုပ္ခႏၶာနဲ႔ နာမ္ခႏၶာႏွစ္ခုလံုးမွာ ေမတၱာလူိင္းေတြ အျပည့္လႊမ္းမုိးလာတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္ဒီလုိ ဆက္လက္ျပီး က်င့္သြားတဲ့အခါ ဘယ္အဆင့္ကို ေရာက္မလဲဆုိရင္ ေယာဂီတုိ႔ ေမတၱာေတြဟာ ခႏၶာကိုယ္ေဘာင္အတြင္းမွာသာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ လွ်ံထြက္လာတာကို ေယာဂီတုိ႔ ခံစားသိရွိလာပါလိမ့္မယ္။ ေယာဂီတုိ႔ရဲ႕ ေမတၱာဓာတ္ေတြ လူိင္းေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုမုိၾကီးလာျပီး ကိုယ္တြင္းကလွ်ံျပီး ေယာဂီီရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးကို ေမတၱာလူိင္းေတြနဲ႔ လႊမ္းမုိးသြားတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
တကယ္လုိ႔ ေယာဂီဟာ အျမဲတမ္း တရားက်င့္တဲ့ ေနရာဟာ တစ္ခန္းတည္းမွာပဲ မွန္မွန္တရားက်င့္တယ္၊ ေမတၱာဘာ၀နာပြားမယ္ဆုိရင္ ဒီတစ္ခန္းလံုးဟာ ေမတၱာစိတ္ေတြ၊ တရားဘာ၀နာေတြေၾကာင့္ တစ္ခန္းလံုးဟာ ေအးခ်မ္းမူေတြ သမမွ်တတဲ့စိတ္ေတြ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းေတြ လႊမ္းမုိးျပီး ဒီေနရာၾကီးတစ္ခုလံုးဟာ ဓမၼေနရာၾကီး ျဖစ္ေနတာကို ေယာဂီတုိ႔ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ေတာ္ေတာ္စိတ္ေသာကေရာက္ေနသူ အျပင္လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ ေယာဂီတုိ႔ တရားက်င့္တဲ့အခန္းကို ေရာက္လာတဲ့အခါ အဲဒီလူဟာ ေအးျမမူကို ခံစားရသြားတတ္ပါတယ္။ စိတ္ေအးခ်မ္းမူကို ရယူသြားတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ၀ိပႆနာတရားနဲ႔ ေမတၱာဘာ၀နာကို က်င့္သံုးရတဲ့ ယခုေလာေလာလတ္လတ္ လက္ေတြ႕ခံစားရတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးတစ္ခုပါပဲ။
ေယာဂီတုိ႔အိမ္မွာ အျခား၀ိပႆနာေယာဂီ ရွိေသးတယ္ဆုိရင္ အထူးသျဖင့္ အင္မတန္ ကံထူးသူတုိ႔မွာ တစ္အိမ္သားလံုး နံနက္ႏွင့္ ညေနတစ္နာရီစီ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ တရားထုိင္ၾကမယ္ ထုိင္ျပီးရင္လဲ ေမတၱာဘာ၀နာပြားၾကမယ္ဆုိရင္ အဲဒီအိမ္သားေတြဟာ အင္မတန္ထူးကဲတဲ့ ရသင့္ရထုိက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရၾကပါလိမ့္မယ္။
ဒီလုိပဲ အင္မတန္ထူးကဲတဲ့ံ ရသင့္ရထုိက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ေက်းဇူးေတြ ခံစားရတယ္ဆုိတာ အမွန္ပါပဲ။ ၀ိပႆနာက်င့္ျပီးၾကတဲ့ ေယာဂီေတြထံက သူတို႔ဒီလုိခံစားရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ၾကားရပါတယ္။
လူေတြဟာ အတူတူေနၾကတယ္ဆုိရင္ မိသားစုပဲျဖစ္ျဖစ္ တျခားလူပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ျငင္းခံုမူ အလုိမက်မူေတြဟာ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ပါပဲ။ ဒီလုိျဖစ္ေပမယ့္ မိသားစုအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္သေဘာ ကြဲလြဲေနတာေတြ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္နားမလည္မူ ျဖစ္ေနရင္ အဲဒီမိသားစုေတြဟာ အကုန္လံုးစုျပီး တရားထုိင္ၾကမယ္၊ ေမတၱာဘာ၀နာပြားၾကမယ္ဆုိရင္ ဒီမိသားစုေတြဟာ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ စိတ္ခုေနတာေတြ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ပြားေနတာေတြေပ်ာက္ျပီး တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ေမတၱာစိတ္ေတြပြားျပီး တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ကူညီေစခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေတြေပၚလာျပီး ေနေရးထုိင္ေရးဟာ အင္မတန္ေကာင္းမြန္လာပါလိမ့္မယ္။
၀ိပႆနာဆုိတာ အခုဒီဘ၀မွာပဲ ဘယ္လုိေနရထုိင္ရမယ္ ကိုယ့္ဘ၀ကို ဘယ္လုိ သာယာေအးခ်မ္းေအာင္ ေနရမယ္၊ ကိုယ္ႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာ ဆက္သြယ္ရာ လူေတြအားလံုးကိုလဲ ကိုယ့္ဘ၀အဆင္ေျပသလို သူတို႔ဘ၀ေတြ ေအးခ်မ္းပါေစ အဆင္ေျပပါေစ ဘ၀ရဲ႕ ေနေရး သာယာေရးအတြက္လဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအတြက္ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္ဟာ အေရးၾကီးဆံုး က်င့္စဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေန႔တုိင္းေန႔တုိင္း နံနက္တစ္ၾကိမ္ ညတစ္ၾကိမ္ တစ္နာရီစီ ၀ိပႆနာစထုိင္ရပါတယ္။ ၀ိပႆနာကို အေရးေပးထုိင္ျပီး မိနစ္အနည္းငယ္စီ ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ ေမတၱာဘာ၀နာ က်င့္ၾကရေအာင္။
ကြ်ႏု္ပ္သည္ အမ်က္ေဒါသထြက္ျခင္း၊ မလုိမုန္းတီးျခင္း၊ သေဘာဆုိးယုတ္ျခင္း၊ ရန္ညွိဳးဖြဲ႕ျခင္းတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ရပါေစသတည္း၊ လြတ္ေျမာက္ရပါေစသတည္း
ကြ်ႏု္ပ္သည္ ခင္မင္ေမတၱာထားျခင္း၊ စိတ္ေကာင္းေစတနာထားျခင္း စိတ္ေအးခ်မ္းျမျခင္း၊ သမစိတၱရွိျခင္းမ်ား ပြားမ်ားႏုိင္ပါေစသတည္း၊ ပြားမ်ားႏုိင္ပါေစသတည္း။
သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔သည္ ကြ်ႏု္ပ္၏ေအးခ်မ္းမူ ကြ်ႏု္ပ္၏သမစိတၱတုိ႔ကို ရယူႏုိင္ၾကပါေစသတည္း၊ ရယူႏုိင္ၾကပါေစသတည္း။
သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔သည္ ကြ်ႏု္ပ္၏ကုသိုလ္ေကာင္းမူ အစုစုတုိ႔ကို ကြ်ႏု္ပ္၏ တရားဓမၼတုိ႔ကို ရယူႏုိင္ၾကပါေစသတည္း၊ ရယူႏုိင္ၾကပါေစသတည္း။
သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔ အမ်က္ေဒါသထြက္ျခင္း၊ မလုိုမုန္းတီးျခင္း၊ ရန္ညွဳိးဖြဲ႕ျခင္း၊ သေဘာဆုိးယုတ္ျခင္းတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ၊ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
သတၱ၀ါ အေပါင္းတုိ႔ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔ ေအးျငိမ္ၾကပါေစ၊ ေအးျငိမ္းၾကပါေစ။
သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ၊ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
ကြ်ႏု္ပ္သည္ သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႔အေပၚ၌ ျဖဴစင္သည့္ ေမတၱာအတုိင္းမသိသည့္ ေမတၱာကရုဏာမ်ား ပြားမ်ားႏုိင္ပါေစသတည္း၊ ပြားမ်ားႏုိင္ပါေစသတည္း။
လူအေပါင္းတုိ႔ ခံစား၍ေနၾကရေသာ ဆင္းရဲဒုကၡအေပါင္းတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ၾကပါေစရန္ တရားစစ္ တရားမွန္မ်ားသည္ ကမၻာတစ္၀န္းလံုးသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႕ပြားမ်ားႏုိင္ပါေစသတည္း၊ ပ်ံ႕ႏွံ႕ပြားမ်ားႏုိင္ပါေစသတည္း။
သံုးဆယ့္တစ္ဘံုအလံုးစံု၌ က်င္လည္ကုန္ေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔ တရားဓမၼကိုသိေတြ႕ၾကျပီး ဆင္းရဲဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစသတည္း၊ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစသတည္း။
လူအမ်ားတုိ႔၏ ေကာင္းစားေရးအက်ိဳးေက်းဇူး ခံစားႏုိင္ေရးအတြက္ တရားစစ္၊ တရားမွန္မ်ားသည္ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ ဤဓမၼတုိင္းႏုိင္ငံ ဓမၼနယ္ေျမမွာ ေပၚထြက္ထြန္းကား၍ ကမၻာတစ္၀ွမ္းလံုးသို႔ ျပန္႔ပြားႏုိင္ပါေစသတည္း၊ ျပန္႔ပြားေစႏုိင္ပါေစသတည္း။
ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအားလံုးတုိ႔အား ကြ်ႏု္ပ္၏ ေကာင္းမူကုသိုလ္အစုစုတုိ႔ကို အမွ်ေပးေ၀ပါ၏။ ရယူႏုိင္ၾကပါေစ၊ ရယူႏုိင္ၾကပါေစ။
ကြ်ႏု္ပ္၏ေအးျငိမ္းမူ၊ ကြ်ႏု္ပ္၏သမစိတၱတို႔ကိုလည္း ခံစားႏုိင္ၾကပါေစသတည္း၊ ခံစားနုိင္ၾကပါေစသတည္း။
ဤတုိင္းျပည္၏ အၾကီးအကဲပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလည္း ကြ်ႏု္ပ္၏ ေကာင္းမူကုသိုလ္ အစုစုတုိ႔ကို အမွ်ေပးေ၀ပါ၏။ ရယူႏုိင္ၾကပါေစ၊ ရယူႏုိင္ၾကပါေစ၊ ၎တုိ႔လည္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေအးျငိမ္းၾကပါေစ၊ သမစိတၱရွိၾကပါေစ၊ သမစိတၱရွိၾကပါေစ။
တရားဓမၼ၏ ေရာင္ျခည္မ်ားသည္ ကမၻာတစ္၀န္းလံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႕လႊမ္းမုိးသြားျပီး ကမၻာတစ္၀ွမ္းလံုးရွိ မသိမူ အ၀ိဇၨာ အမုိက္ေမွာင္ၾကီးကို ဖ်က္ဆီးဖယ္ရွားျပီး ဓမၼေရာင္ျခည္မ်ားသည္ ထြန္းလင္းေတာက္ပႏုိင္ ပါေစသတည္း၊ ထြန္းလင္းေတာက္ပ ႏုိင္ပါေစသတည္း။
သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေအးျငိမ္းၾကပါေစ၊ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ၊ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ၊ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
အတိဒုကၡေတြ အျပည့္ရွိေနတဲ့ ကမၻာေလာကၾကီးမွာ တကယ္ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာေသာသူ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ တရားစစ္ တရားမွန္ေတြ ေပၚေပါက္ထြန္းကားလာျပီး အတိဒုကၡေရာက္ေနတဲ့လူေတြ ကင္းလြတ္ၾကျပီး စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏ခ်မ္းသာျခင္းတုိ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစ။ တရားစစ္ တရားမွန္မ်ား ထြန္းကားပါေစ။ ထြန္းကားပါေစ။ ထြန္းကားပါေစ။
ဘ၀တု သဗၺမဂၤလံ = ခပ္သိမ္းေသာ မဂၤလာသည္ ျဖစ္ပါေစသတည္း။
(ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။)
No comments:
Post a Comment